W strumień

Boisz się myśleć
Boisz się spojrzeć w siebie

Łap kolorowe wstążki
zaciskające coraz mocniej
krępą unoszącą się szyję

W usta, spojrzenia , gesty
włóżmy kolorowe balony
tak piękniej nam będzie do kroku

Unoś się zwiewnie bez skrzydeł
omijając szepczącą ciszę
Pod płaszczem wyjące cierpienie
ścieraj skokiem w pęk kwiatów

Zgnieść, zadeptać , roznieść
zadumę ciężko dyszącą
Lecieć, obracać w ruch
by nie dotknąć swego odbicia

Z ususzonymi myślami
ukochać pozłacaną próżnię.

floyd852