Przejście

Chwytam za klamkę
rozchyla się powieka
i zaraz ujrzę co kryją drzwi
coś mnie popycha a tam ktoś czeka
to przecież

Ty

Przesuwam wzrokiem badam krainę
twarz mi zniekształca ten strumień w dole
wchodzę
po kostki kolana szyję
zmierzam pod prąd
lecz się nie boję

I czuję ciepło

z serca ku dłoni
rozchodzi się we mnie pozwala kroczyć
przemierzać fale miłosnej toni
szczęścia łzy topić

Verons