Ukochany, który nic o tym nie wie

Mamy do siebie tak blisko jak dwie igły z sosny,
Nie mogę się przyzwyczaić, że znam cię od wiosny.
Choć te pojęcia są dziwne i sobie przeciwne,
Drzewo jest małe, a rok wręcz przeciwnie.

Przez pół roku w ogóle mnie nie obchodziłeś,
Dobieram się do ciebie, gdy innym się znudziłeś.
Nie podobałeś mi się jeszcze trzy miesiące temu,
Co się stało, że zbliżać się zaczęłam ku temu?

Wcześniej nic ciekawego w tobie nie widziałam.
Teraz nagle naszą wspólna przyszłość ujrzałam.
Co mnie do tak wielkiej miłości skłoniło? Może-
myśl, że zbyt wspaniałe ideały w głowie tworzę?

Nie! To ty ideałom się tym przeciwstawiasz
I pokazujesz, że te prawdziwe w świecie ustawiasz.
Na świecie trudno znaleźć kogoś tak trudnego:
W jednym momencie słodkiego, w innym upierdliwego.

Jedak twe miłe wady mnie nie przerażają,
Tylko-ku zdziwieniu memu- miłością obdarzają.
Chciałabym, byś i ty czuł to co ja do ciebie,
Bo trudniej jest żyć, niż być w takim niebie.

Życie wobec ludzi zawsze za trudne było,
Przekleństwem jest to, że twoje mnie zaobchodziło.
Choć ja cię pragnę i potrzebuję, ty o tym nie wiesz.
I nigdy nie wiem co mam zrobić, by być blisko ciebie

Trudno wyjawić najskrytsze uczucia osobie,
Bo nie wiadomo co obdarowana nim odpowie.
Może Cię wyśmiać, pocieszyć i współczuć,
A także miłością obdarowana to samo poczuć.

Dla ludzi od zarania dziejów to zbyt trudne było
I do tej pory-po milionach lat-nic się nie zmieniło.
Jeśli ktoś jest skromny -kocha skrycie i czule,
Jeśli odważny-za miłość zwycięży bóle.

Jednakże radę dla wszystkich kochających mam wielką:
Mów prawdę wybranej osobie, by nie stać się jej poniewierką.

Wampirzyca