Wędrowiec

jestem samotnym wędrowcem
podatnym na grzech
zaprzyjaźniłam się
ze słońcem
smutek spala się
w jego promieniach
miłość wypływa z duszy
miesza się z krwią
powstaje uczucie
czyste i prawdziwe

Mila

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2011-12-05 13:31

Komentarz autora:

Strona glówna

< Mila >

< wiersze >

Ewa_Krzywa | 2011-12-05 16:21 |

wędrówka do słońca rozgrzewa i duszę i ciało - łap przyjazdne promienie ;)

bezimienna | 2011-12-05 14:19 |

Ładny wiersz, ale czemu z nutką smutku?

szybcia | 2011-12-05 13:50 |

ładnie,bardzo :)

Brak komentarzy