tracę zmysły
widzę to
czego nie
dostrzegają inni
jasność
w małej iskrze nadziei
podążam ścieżką
cudzych kroków
dotarłam do
miejsca zwanego
nienawiścią
smutek pochłania
całe ciepło
udaję martwą
ginę w torturach myśli
zamrażam uczucia
może kiedyś stopnieją
Ale najodważniejszy z nas boi się samego siebie.
Ale nasza młodość nie powróci już nigdy (...) Przekształcamy się w obrzydliwe kukły prześladowane wspomnieniem namiętności, których zbyt się lękaliśmy, i wyrafinowanych pokus, którym nie mieliśmy odwagi ulec." Oskar Wilde
