EDEN

(wiersz lX z cyklu „Przysłowna zabawa”)

kiedy życie rozdawali
kiedy rozdawali życie
wszyscy byli strasznie mali
wszyscy byli nieświadomi
wszyscy mali byli

kiedy wzięłam swoją cząstkę
kiedy swoją cząstkę brałam
wszyscy życie swe zjadali
zjadali swe życie
ja po repetę stawałam

kiedy życie zaczynałam
kiedy zaczynałam życie
wszyscy dużo brali
brali dużo brali
ja dawałam

kiedy swoje brać zaczęłam
kiedy to co moje wzięłam
na deser cię miałam
na deser zjadałam
po repetę stanęłam

żyłam w pełni jak umiałam
coś dawałam i coś brałam
ciebie brałam
zawsze ciebie miałam
nie rozstałam się z uśmiechem

kiedy życie zabierali
kiedy zabierali życie
ja za ciebie się schowałam
ja schowałam się za ciebie
tyś mi uratował bycie

kiedy przyjdą po repetę
kiedy po repetę przyjdą
tu zostanę
już na zawsze tu zostanę
bo tu jest mój raj