magiczny czas

porcelanowa filiżanka
zebrała wczorajsze łzy minionych godzin
przykrytych warstwą ziemi
zostawionej pod powiekami

atmosfera świata
zakryta rozwianą peleryną uczuć
jakby w apaszce ze snów
potyka się trącona rzeczywistością

bezkształtne szepty
zaklęte w niewidzialnym tłumie
chcą wyrwać niedopowiedziane słowa
tylko na pozór potrzebne do życia

zbyt długa droga pomiedzy bezludną ciszą
a krzykiem ciepłych ramion
patrząc przez okno naszego zycia
nie widać juz raju

opłatek pozostał na stole