od nowa

złudne nadzieje odeszły
w kierunku milczącego mroku
zmieniona przez brak bosych stóp na księżycu
unoszę dłonie
na stałe malując zapachem nieobecność
oblepiona grymasem ust
dostrzegam zmrużonym okiem nieruchome pióro
(słowa nie do napisania)

skrawek zrozumienia
wtopiony w drżące mysli
(całokształt bezsensu)
wspomnienia wsparte bólem
(nie ma lekarstwa)
odchodzę

przecież ja tylko kocham