Plastelinowe roboty,
ustawione,
wyginane,
deformowane.
Palce dolepiają im kapelusze.
Świat ciastoliny
w barwach procesowych,
z wymyślonych kwiatów,
które nie pachną,
modelinowych drzew
z kryształami solnych łez,
bez ukorzenienia.
Zubożony o duszę
zlepek
pseudo dziecięcej wyobraźni,
uformowanej
na okrągłym stole.
