87. Boże arcydzieło

Podążam wciąż samotnie
W duszy labiryncie
Dbam o wszystko, wszystkich
Chodź szczerze, mi się nie chce
Zawstydzam swym blaskiem słońce
Kształtując mowę duszy
Gdyż niczym instrument
Nienastrojona nie ruszy
Zwalniam kroku czasami
By podziwiać życia dzieło
Bo gdy się położę
Będę wiedzieć

Świat to Bożę arcydzieło


jessika

Średnia ocena: 7
Kategoria: Inne Data dodania 2012-02-08 19:47
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < jessika > < wiersze >
UkrytyR | 2012-02-09 10:55 |
No właśnie czasem trzeba zwolnić albo nawet zatrzymać się :)
kazap57 | 2012-02-09 10:15 |
Zwalniam kroku czasami By podziwiać życia dzieło ....ja tego nie potrafię
szybcia | 2012-02-08 20:13 |
hm,....:)5*
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się