Zdążyć

Czerwone cegły
obskurny dom
siąpiący deszcz
przestraszona twarz
potykające się moje nogi
i strach
kroki idące za mną
przechodzące w bieg
i jedna myśl
uciekać
jak najszybciej
by nie dopadł mnie
ktoś kogo nie znam
a kto mnie chce
moje oczy
są pełne łez
dusza się wyrywa
dopadł ją lęk
brak mi tchu
moje drzwi
jestem prawie w domu
nagle ktoś mnie dopada
nie mam już sił
nie walczę
powoli umieram
duszona przez jego palce
leżę martwa
przy swoich drzwiach
już przez nie nie wejdę
nadszedł mój czas