Nad urwiskiem

Wiatru z objęć się wyrwałam
Pobiegłam w przeciwną stronę
Kiedy tak nad urwiskiem stałam
Pomyślałam że w chmurach tonę

Wyciągnęłam ręce do nieba
Wypuściłam żal ściskany w dłoniach
Już dawno to zrobić było trzeba
Zamiast pozwalać by tętnił w skroniach

A wiatr mnie dogonił i objął ramieniem
Łzę krwawą z policzka otarł
Tutaj był początek
Tu końca westchnienie
Przez wiatr tulona już się nie miotam

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2012-02-21 18:17

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

lipiec | 2012-02-26 19:00 |

Dobrze,że wypuściłaś ten żal... śliczny wiersz.

Ewa_Krzywa | 2012-02-22 11:02 |

patrzmy w słońce bo w nim energia;)5*

bezimienna | 2012-02-22 08:58 |

I tak trzymaj:)

szmaragd | 2012-02-21 19:05 |

wyrzuć z siebie rozpacz,niech utuli Cię wiatr

kazap57 | 2012-02-21 18:24 |

poczułem w twoich wersach dotyk miłości choć smutku wiatr zasłania błękit

Brak komentarzy