R z e c z y w i s t o ś ć

podana przystawka złudzeń
wyblakła zszarzałym czasem
niepokonana przepaść ciemności
w królestwie spotęgowanej ciszy

skupisko nadludzkich utrapień
zrównane miernotą ogółu
biel do cna rozjaśniona
w krzyk przemieniony skowyt

czas w podrygach konwulsji
przejście zamknięte
postój
zaszyta połać snu
zalana bielą wydarzeń
nicość

fałsz i obłuda
na piedestale pamięci
gorycz spowita w miłość
radość z dala od ludzi
spójrz
kim zostałeś
na tym wymarłym
pustkowiu złudzeń

24.09.1981.

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-02-23 11:20

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2012-02-24 12:27 |

ten wiersz ma 30 lat to mój stan ducha z tamtych lat - czas wykonał wiele obrotów. Niech każdy zada sobie trraz pytanie - kim dzisiaj jest

bezimienna | 2012-02-23 19:15 |

Dlaczego tak smutno?

kazap57 | 2012-02-23 18:12 |

dzięki

szmaragd | 2012-02-23 14:55 |

podana przystawka złudzeń- doskonale napisane

Ewa_Krzywa | 2012-02-23 12:33 |

Bardzo dobry wiersz;)5*

kazap57 | 2012-02-23 12:33 |

dziękuję

kazap57 | 2012-02-23 12:30 |

często zadajemy sobie takie pytanie

szybcia | 2012-02-23 12:12 |

kim zostałeś na tym wymarłym pustkowiu złudzeń- świetny :)5*

Brak komentarzy