Wyrwana z kajdan przeszłości

Wiedząc, że płaszcz księżyca się kiedyś odsłoni,
Kroczysz smugą jego światła.
Wiesz, że cień Twój zadręcza swoim istnieniem.
Kontury ramion, dłoni, głowy są rozmyte w otchłani szarości.
Przestrzeń nocnych godzin wstrząsa jak wrzask cierpiącego dziecka.
Malujesz swe myśli sensem dawnego uśmiechu.
Dziś ta noc inną melodią owiana.
Ulica oblekana suknem deszczowego oczyszczenia.
Deszcz wolności spada na wydeptany bruk.
Siadam, ściągam swój płaszcz,
Wychodzę z komnaty cienia.
Uwielbienie odczuwam przez krzyk,
Zaśpiewało piosenkę teraźniejszości
Imię jej - Żyć dla wolności.

Karola