Z ram w spełnienie

choć słone klują - lśnią bo kryształowe
obrzeża delikatnego błękitu
przysłaniają co pragną ujrzeć

melodia w duszy cichnie
pustka tańczy na parkiecie marzeń
rozterka nie wyczuwa rytmu

wyciągnięte dłonie
oczekują utęsknionego ciepła
marzną zanurzone w mgle

czas przychylny i łaskawy
pozwolił podążyć za wzrokiem
z oddali muzyka rozbrzmiewa

zapłonęły dotąd zimne dłonie
spełniło się co było snem
a los stał się przyjacielem

01.10 – 03.10.2009.