Nadzieja

Z nadzieją na nowy pachnący chleb
kiełkuje ozimina zasiane jesienią
ziarno pszenicy kiełkiem do góry
się wspina .

Deszcz je podlewa codziennie obficie
i słabe już słonko przygrzewa,
a drzewa gubią ostatnie swe liście
żałośnie stary kos śpiewa.

Sine mgły wokół okryły świat niczym
pająk gęstą pajęczyną i tylko na
listkach żałośnie gra wiatr a w blaskach
tęczy na płocie dzikie wino.

Wiewiórki w pośpiechu zbierają żołędzie
i wonne szyszki sosny, minęło lato jak
z bata strzelił znów trzeba czekać wiosny.

Zaorane pola czernią swą biją i oddychają
jak człowiek zmęczony, po ciężkiej pracy
za prace rąk ludzkich wydały obfite plony.

I odlatują żurawie i gęsi kluczami głośno
gęgając, powrócą wiosną kwiecistą radosną
znów z nami się witając.

A deszcz wciąż pada i smutno wokół i czasem
odnoszę wrażenie że ziemia płacze bo lato
odchodzi zostało tylko wspomnienie .

Henryk Siwakowski.
Elbląg 20.09.11

Henk