niewydolność

łopocze serce
a myśli strute dogorywają
wśród blasku spalonych gwiazd

skwierczy sumienie
energia opuszcza ciało
definitywnie kończy się czas

poddanie ogarnia,
wypełnia, wygrywa

bezruch jak bezdech
przerywa noc

przecieniowane uczucia
pryskają wydobywając
bolący głos

wielokrotności nie dają spać
huczą i tętnią
dławiąc duszę

czarne kąty rozszerzają się w oku
głębiej i mocniej
przegrywa świat
grając melodię katuszy

Ccclaudia