D r o g o w s k a z

błąkałem się po bezdrożach zapomnienia
jako samotny człowiek
bez wyznaczonego celu
ani sensu dalszej egzystencji
kiedy zupełnie niespodziewanie
odkryłem w zaroślach drogę
a na niej nieznane ślady
podążyłem czując przyśpieszony oddech
usłyszałem głos
choć wokoło nie było nikogo
prowadziła w nieznane
odnalazłem spokój i ukojenie
zatrzymując się przed tobą
wystarczyła chwila
jeden gest
spojrzenie i słowo
aby serce zabiło mocniej

stałaś się dla mnie
gwiazdą pośród gwiazdozbiorów
promieniem słońca po burzy
tyś jak ta roślina
potrzebująca kropel deszczu
a ja jego kroplami

poczułem ogień
wypełniający serce
teraz płonie w twoich dłoniach
bo oddałem

13.05.2003.

kazap57

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2012-05-16 12:54

Komentarz autora:

Strona glówna

< kazap57 >

< wiersze >

kazap57 | 2012-05-22 12:40 |

ten ogień płonie

Ewa_Krzywa | 2012-05-22 10:14 |

"poczułem ogień wypełniający serce teraz płonie w twoich dłoniach bo oddałem" - piękne ;)5*

kazap57 | 2012-05-16 18:42 |

wiersz był napisany kiedy podążałem jak samotny jeździec drogami przeznaczenia marzenia i spełnienie nie podążają w parze ostatni wers jest dopisany po latach.

bezimienna | 2012-05-16 18:15 |

No ba na pewno warta jest takich słów :)

kazap57 | 2012-05-16 17:06 |

dziękuję

aloya | 2012-05-16 16:01 |

Odpłynęłam z Twoim wierszem. Wzruszyłam się bardzo.Piękny:))

kazap57 | 2012-05-16 13:14 |

warta jest takich słów

szmaragd | 2012-05-16 13:11 |

a ja jego kroplami, pięknie ująłeś miłość :)

Brak komentarzy