Miła Ma

Miła moja sen przeminął
kwieciste łąki odpłynęły
w zapomnienie.
Za oknem alabastrowe sople
dzwonią, zima trwa.

Świat w białej szacie
niczym dziewica w ślubnej
sukience,
przygotowuje się do reinkarnacji
aby powstać z zimowego letargu
obudzić się i nasze zmysły.

Przybędzie maj z pękiem bzu
i odurzających kasztanów
napełniając nasze serca miłością.

A Ty jak bogini kwiatów
spłyniesz do mego serca
niczym dmuchawiec
unoszący się na wietrze.
A nasze serca będą czerwone
i gorące jak wulkan
który wybuchnie słowem kocham.


Henryk Siwakowski.

Henk