Zgasłam

Zgasłam wewnętrznie
Jak świeca
Zdmuchnięta jak domek z kart
Zalana okrucieństwem
Jak wodą
Nadziei i siły mi brak
W głowie wichura i dreszcze
Zmoknięta przez łzawy deszcz
Zdeptana przez ludzi, popchnięta
Zgnieciona kartka i śmieć
Nich ktoś mnie w końcu wymieni
I stworzy lepszą mnie
Niech coś się w końcu zmieni
A rzeka niech dalej rwie

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-06-14 21:01

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Michal76 | 2012-06-15 10:11 |

Nie przejmuj się ludźmi, bo oni nikomu nie życzą dobrze. Nie mają w sobie poezji, jak Ty.

szybcia | 2012-06-15 09:42 |

jeszcze twoje światło zabłyśnie :)6*

kojot | 2012-06-14 23:23 |

Podobno nawet pęd strumyka mosty żywo zrywa. Pozdrawiam

kazap57 | 2012-06-14 21:17 |

a może płoniesz wewnątrz

Brak komentarzy