''Przysięga''

Na zamku wieków minionych,
Pewnego dnia słonecznego,
Zarzekłem ja do Nieba:
Zejdź, że na ziemię Niebo !

Mówić się zdaje jak by do wiatru.
Jak on ma cię posłuchać ?
Ty mówisz wiej wietrze!
A on nie chce dmuchać.

Tym razem było inaczej.
Ze świata całego, jaki szeroki,
Leciały ku drzwiom katedry anioły,
Siadając na wszystkie obłoki.

I z uwagą się przyglądały.
Jest to bowiem rzecz niecodzienna,
Że przed duchami królów w Wawelu
Ktoś komuś wierność przysięga.

Jeden aniołek na harfie przygrywa,
Armia kupidów uniżenie chyli czoła,
Melodii nuty iskier lekkością
Świetlą gotycką ciemnotę kościoła.

Wokół królowie leżą cichutko,
Jako marmurowa postać gładka,
Chłopiec przyklęka leciutko
I duchy sobie bierze na świadka.

„O miła na kolanie cię błagam !
Niech ten pierścień po kres o tym świadczy.
Tu.. Na Wawelu przysięgę ci składam,
Gdzie dziesięć wieków w oczy nam patrzy.

Niech ten co Krzyżaków sądził,
Kraków opuszczał w niesławie.
Słuchaj, że królu Łokietku
Przysięgam jej... królu Władysławie !

I ty coś Krzyżaków hołdował
I Jagiellony wszystkie… zrozumcie…
Ty coś ten dzwon tu fundował,
Niech zabije, bo jej przysięgam... Królu Zygmuncie !

Tak jak doniosłość czynów inflanckich
Doniosłe niech będzie kochanie,
Na tę wielką historię Madziarze
Jej dziś przysięgam... królu Stefanie !

I ty dynastio zza morza.
Słuchajcie szwedzcy królowie
Na świadków was biorę !
Jej dziś przysięgam… Wazowie !

I ty mnie królu usłuchaj.
I niech jak za twych czasów się stanie,
Niech i mi wiedeńska przyświeca victoria !
Przysięgam jej… królu Janie !

I Wy, choć niech mnie Bóg uchowa
I los wasz haniebny niech zmienię,
A kraju historia niech będzie przykładem.
Jej przysięgam… Wy saskie nasienie !

O duchy oparciem mi bądźcie.
Ostrza wasze orężem mi będą.
Jeśli zgrzeszę… osądźcie !
A one niech mej szyi dosięgną !

O miła, oczki masz takie wstydliwe,
A ja po serce swe sięgam,
W twe ręce, składam je, tkliwe…
Przysięgam! Przysięgam! Przysięgam !”




27 wrzesień 2009

kojot