''Wąż''

Chłodnym wieczorem, przy oknach tarasu
Stoisz czujnie skąpana hipnotyczną ciszą
Nasłuchujesz szelestu pełznących stóp
A ja jak wąż pojawiam się znikąd

Nie wiesz kto za twoimi stoi plecami
Nie wiesz kto dłonią spływa po twym boku
Ze wzrokiem utkwionym w zwierciadle szyby
Poznajesz odbicie szerokich oczu

Poznajesz ten oddech bezwstydny
Co od szyi na twe piersi półnagie opada
Bez sprzeciwu, pokornie, opuszczasz swą głowę
I już całkiem czujesz się naga

Tuż pod linią włosów owal twarzy
Miękko się polikiem w ciebie pasuje
Muśnięcia języka, trącenia nosem,
Ust nibydotykiem namiętnie całuje

Rękoma jak boa cie szczelnie otacza
W uszach oddechu tętno jak gdyby grzechotnik
Ciepły dotyk ciała, bo nic tak nie działa
Jak na twym uchu mój język wilgotny

Wiotka tak i luźna będziesz tu stała
Gorąca jak plaża skąpana w słońcu
Bez woli, bez ruchu, to paraliż tak działa
Choć jad wstrzyknę w ciebie na końcu







6 lipiec 2012

kojot