Panno Złocista

Z bukietem uśmiechu idziesz
do mnie panno pszeniczna złocista
panno rozpromieniona jak słońce na
niebie pachnąca rumiankiem i dziewanną.

We włosach masz czerwone maki złociste
loki opadają ci na szyję są takie śliczne
w kolorze miedzi i blask niezwykły od nich
bije.

Wokoło tylko łany zboża i czasem chabry w
złotych kłosach ty idziesz krętą piaszczystą
drogą w sukni w motyle piękna i bosa.

Po drodze zrywasz polne kwiaty i bukiet zdobi
twoje dłonie złożysz je Panu na rozstajach
z miłości wielkiej i w pokłonie.

Panno złocista o rudych włosach niebieskooka
śliczna widzę twą postać wśród złotych kłosów
panno pszeniczna złocista.

Henryk Siwakowski
Elbląg 29.06.2012.

Henk

Henk