Moje memento…



Zmęczone stopy zbłądziły z drogi
Z kałuży kurz, ślady ich pamięta
Szukają zgubionych wspomnień
Myśl w strzępach w proch zmięta

W pamięci czai się życia talizman
Śmierć zabrała już wszystkich świętych
Tylko ogarek zastawił ślad po bliznach
I Ty z czasem zostaniesz do nich wzięty

Na skraju kamiennej płyty przysiadło
Samotne ciche westchnienie
Niechciana pamięć odeszła
A przyszłość? Człowieka zapomnienie



Bella Jagódka

Średnia ocena: 8
Kategoria: Życie Data dodania 2006-01-11 09:44
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Bella Jagódka > < wiersze >
Adnotacje | 2006-01-11 18:18 |
kto pyta, nie błšdzi...
Bazyliszek | 2006-01-11 15:24 |
czasami sie pytam czy to ciagle ten sam wiersz, jak czytam komentarze:))
Adnotacje | 2006-01-11 12:43 |
co nie zmienia faktu prymitywizmu reakcji...
kolor | 2006-01-11 10:33 |
:)
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się