Ratunku

Wiej wietrze,
wiej mocą huraganu!!!
przeniknij moje zmysły, serce.
wymieć z nich miłość i pożądanie,
oczyść ciało,
ale nie zrujnuj mojej duszy.
Przedrzyj się przez zakamarki pragnień,
wedrzyj się w najdalsze tunele wyobraźni,
szumem swej siły
pozbaw mnie namiętności,
odrzuć miłość.
Później odejdź.
Pozostaw moje ciało i zmysły
czystymi i spokojnymi,
ale..., czy mogłabym żyć
bez takiej miłości?

karolina

Średnia ocena:

Kategoria: Miłosne

Data dodania 2012-08-11 06:01

Komentarz autora:

Strona glówna

< karolina >

< wiersze >

Conte | 2013-05-18 21:23 |

piękny...

karolina | 2012-09-22 05:47 |

Dzięki za sugestie, skorzystałam i faktycznie lepiej:)

Ccclaudia | 2012-09-04 23:16 |

Za dużo 'moje', 'mojej'! te przy sercu i ciele są niepotrzebne. Wiem, że jak się pisze to wydaje się, że dodają wiele do wiersza, ale w rzeczywistości tak nie jest są zbędne i czasami psują efekt( też z tym u siebie walczyłam ;)) Huragan dobry pomysł- łączy się z tymi wszystkimi emocjami, które tu wzbierają. Czyści, wyrzuca i przedziera się. Poza tym co napisałam na początku, dobry wiersz, podoba mi się fragment "najdalsze tunele wyobraźni".

Hania24 | 2012-08-27 23:44 |

nastrojowy wiersz pomimo tych targanych przez wiatr uczuć które dominują nad nami odrzucamy wbrew własnej woli lecz nie możemy wyrzec się miłości piękny obraz piękne sa te wyznania lecz jak trudno oczyścić duszę pozdrawiam

Brak komentarzy