Skowronek

Skowronek wesoły
wyrwał z dziewiczej piersi
kielich goryczki

Lekki i natchniony
wzbił się między sokoły

Choć tężsi i szersi
gasły już ich promyczki
i tępe już szpony

Ich oczy dawno spały
pióra posiwiały

Bujał w obłokach
młody Werter ledwie opierzały
Piał jak kogut na fermie
jak płotem zajmowała koza

Tak ten świat z wysoka
ptaszki pomazały

Malowane cienie
rozsiewała brzoza

Psów szczek i pląsy
Chłop zawijał wąsy
......

Chwila nieuwagi
postrzępiły pióra
wyrwał się z piersi
dźwięk siódmej boleści

I z młodzieńczej magii
zrobiła się dziura
Byli tu piersi
Nikt się z nim nie pieścił

Bo ktoś uśmiech z dzioba
zetrzeć komuś musi.

Biedny... nie ma już mamusi

montenegro