nie wiedziałem ze pójdzie za mną ruszy w burzy letniej przez zamiecie przejdzie zniesie skwar i wicher wertepami, przez bezdroża wszystkie przebrnie bo taka była delikatna przecież jak cienka nić Ariadny, zwiewna mgliście jak moje marzenia zawstydzona jak niepewny uśmiech bez przerwy o krok przedemną
