A gdy rano wstałem i okno rozwarłem, Słońce otuliło mnie słomianym promykiem. Nadzieją magicznie wróble ćwierkotają, Wnet radom i żyt! -acz tudzież lirykiem. I tak oto właśnie dnia ujrzałem uśmiech, Mchy pokryte rosą budzą żyzne butnie. Weselą się wierzby przecierając liście, A gdzież to wy! w tym czasie byliście.
mr_Xavier2
