Krępujące więzy poskramiają moje ciało Bunt narasta jak pożar w mojej głowie Idę pod prąd Edukacja zaprzeczeniem siebie Droga donikąd Błędem krytycznym Nasze mózgi pęcznieją dławiąc się natłokiem informacji Nie pamiętamy wczorajszego dnia Jak miło Spoglądam w mętną kawę ucząc się wróżyć z fusów Wściekłość ogarnia mnie siarczystą powłoką Szklanka spada ze stołu
