Gag

Rozprute nadzieje
co wszystko w koło niszczą
wychodzą na spacer nocą
dysząc i płacząc,
żądają zbyt wiele
za dużo pragną
za dużo widzą
za dużo pytają

zielone ściany
wołając i krzycząc
zadają ból i rozpacz
zaczyna się znowu

pamięć bezpowrotnie
zasztyletowana leży w cieniu
czernieje

słoneczne światło też jest czarne
wszystko zgasło
gaśnie
żyją ci co pamiętają

nie żyję

wybacz, to tylko żart

Ccclaudia

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-10-22 23:27

Komentarz autora:

Strona glówna

< Ccclaudia >

< wiersze >

kazap57 | 2012-10-23 21:05 |

dojrzały wymowny i bardzo wyrazisty

roman | 2012-10-23 17:08 |

5* bardzo zasłużenie

Michal76 | 2012-10-23 13:37 |

Bardzo ciekawie napisany wiersz ze znakomitym zakończeniem.

szmaragd | 2012-10-23 13:21 |

dobry wiersz ciekawy

Ziela | 2012-10-23 09:35 |

Napisane nie wprost ! 5+

karolina | 2012-10-23 07:05 |

Ja czytając twoje wiersze, muszę się wyciszyć żeby usłyszeć twoje przesłanie i tu je usłyszałam, dziękuję. Kiedy nadzieja jest z nami pełna, soczystej zieleni jest ok, ale jeśli ją tracimy, tracimy również życie ciekawe czy to ona nas porzuca czy my ją. Jak myślicie?

Brak komentarzy