Ciało i ...

słabość cielesna
spowolniła jego żywotność
ociężałe kończyny
ołowiane powieki
zamęt w potylicy
chwilowe niedotlenienie
nie pozwala funkcjonować
normalnie jak powinno

tylko jego wnętrze
pozostało nie naruszone
niczym nie osłabione
serce rytmicznie wybija
kolejne chwile życia
a dusza szepcze słowa
wypływające z jej komnaty

zniewolone ciało niemocą
przygnębienie i apatia
przygniata
tylko umysł wolny
nie ulega
walczy jak buntownik

zamyka się w sobie bez słowa
gdzie panuje spokój i harmonia

17.03 – 18.03.2005.

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2012-10-27 22:20

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2012-11-11 16:58 |

dziekuję

Michal76 | 2012-11-07 11:16 |

Chwyta za serce.

kazap57 | 2012-11-05 10:31 |

dzięki

lipiec | 2012-10-31 12:29 |

Piękny wiersz.

kazap57 | 2012-10-29 16:16 |

tak - chuć pojecie wolności to pojęcie względne

szmaragd | 2012-10-29 13:34 |

tylko umysł wolny nie ulega walczy jak buntownik -pięknie

kazap57 | 2012-10-28 14:32 |

kto tęskni kocha - dziękuję ze mnie czytacie

Magdis | 2012-10-28 13:00 |

Masz talent i to bez dwóch zdań. Mimo, że długi przykuwa uwagę. Podoba mi się.

ewita | 2012-10-28 09:20 |

pięknie...a dwa ostatnie wersy drugiej zwrotki to po prostu mistrzostwo....

aloya | 2012-10-28 08:56 |

Miłość leczy ciało, więc kochaj Karolu całym umysłem. Piękny wiersz:))

Brak komentarzy