Pochwała przyziemności

Czuć w kroplach deszczu smutek,
łzy w chmurach burzowych.
Czuć ciepło miłości
w tęczach kolorowych

Dostrzegać coś więcej,
wędrować gdzieś daleko.
I bić się z myślami,
czy nie schudnąć o deko?

Bo deko, jak mawiają
najlepsi mędrkowie,
waży wnętrze nasze
co się duszą zowie.

Deko mniej już dzisiaj
waży istnień masa
zazdrościć im należy
tego w ręku asa.

Lecz dajmy już spokój tym rymom wyniosłym
tej chorej i dziwnej poetyckiej nędzy.
Oznajmiam wszem i wobec, i to tonem wzniosłym:
Pierdolę was, biedacy, z ogromem pieniędzy

nieobecny