Zadumałam się

I ucichł gwar
za­marły spory
w gładzi za płaskiej
na skarbów pragnienie

A mówiłeś
pięknieje co dnia
i w słowach się mieści
ten świata bez­miar szalony

I śniłeś tak
jak dziec­ko ufnie
nadziei po­dając dłonie
na przekór i znów by dalej

A ja py­tam po co aż tak
wyg­rać czy przeg­rać
to życie niełatwe
a może tylko
melodię
grać

I nie zapomnieć

Gaia