Obraz

Widzę Ciebie znów
prze­de mną stoisz
i tuląc moją rękę
wzruszasz mój płacz
bo jes­teś

Opo­wiadasz coś a ja
w ten ob­raz za­pat­rzo­na
nie wiem co mówisz
ale słyszę mu­zykę
jak gra

I zaz­droszczę tej ręce
jak­by była osob­na
boję się po­ruszyć
i nie chcę wca­le
niech trwa

Zat­rzy­many kadr
a ja w nim zacza­rowa­na
spoj­rze­niem i ges­tem
ta­ka jes­tem

I wciąż nie mam dość
tej nadziei ze jes­teś
gdzieś tam

Ale nie dość mam uf­ności
i jeszcze nie dość wiary
by stało się dziś

Gaia