Cień

Myślom wy­najęta przez mgnienie
Przy­mie­rzam chwi­lom obrazy
Po­dob­ne i niepo­dob­ne

Ośmielam us­ta wa­biąc niemożliwe
I mapą niedoszłych podróży
Pryz­mat dni obdarzam

Zdzi­wienie mruczy pod nosem
Prężąc grzbiet pod włos
Zza szkieł upartych

Gdy słowo znów is­krą chce zranić
A chłód od­wra­ca spojrzenia
Przy­wołam znów

Mo­jego Cienia cień
I schowam
Się

Gaia