Bezmiar

Śla­dom jes­tem pokorna
A wyp­la­tam życiu
Za­wiłe wzory
Bez końca

I skra­dam się za Twoim
Szy­bując beztrosko
A może to tylko
Ten Księżyc

Uza­leżniam nas wobec
Na­wet gdy nie chcąc
A gdy nie widząc
Wpół dzielę

Wszep­tem tak będąc
Bez chwi­li wahania
Wcielam bezmiar
I kszałtem

Dla Twych dłoni
Jestem

Gaia