Mijany człowiek

Świat doznań i nieokiełzanych myśli
Z wąskiego zakresu rzeczywistości
Współtworzą wraz z umysłem krzywo odzwierciedlające zmysły

Splot uczuć wszelkiego rodzaju, nieustannie porządkowany chaos
W stałej niewoli, wchłania, trawi i wydala
Aby żyć, posłuszny musi być naturze, idzie na kompromis

Zbliża się pełen napięcia i badawczego spojrzenia
Choć widzę obcej twarzy rysy
Wiem, że on tak samo jak ja, w sobie wrze choć pozornie milczy