Gdyby...

Gdyby świat wiedział, że to właśnie Ciebie kocham,
ubrałby mnie od razu w szaty trędowatych.
On nie zrozumie takiej miłości - najczystszej, najprostszej.
Obrzuci ją błotem pogardy i sromu.
I tak wpędza teraz w samotność mnie pustą,
skazuje na karę nieznośnej tęsknoty,
okrywa płaszczem smutku i zwątpienia,
odbiera mi światło i truje szaleństwem.
Pomiędzy młotem a kowadła twardą,
jak ból trawiący, powierzchnią mnie ściska.
A ja przecież tylko pragnę Twej prostej miłości,
banalnej jak błękit nieba niewinnej bliskości.
Lecz ona jest niemożliwa...

...bo jest ktoś

Adnotacje