Dwunożna kapryszarnia

Troche się zaplątałam
o włas­ne nogi

jed­na ja­kaś ta­ka niemoja
dru­ga wad­li­wa wciąż lewa

ta niemo­ja ucieka
wad­li­wa się stawia
pląsu dzi­kiego dostały

żad­na słuchać nie chce
a iść trzeba
raźno z roz­machem trzeba

a tu kłębek splątany
ta­ki ci fi­giel kapryśny
nieg­roźny niby

jak im przemówić do rozsądku
a może do ser­ca jed­nak trzeba

no idziesz czy nie

siedzę
bo cza­su nie mam


15.10.2012.

Gaia