Nie do uwierzenia

Podałam ci dłonie

w gestach pożegnań jest tyle
patosu
co się rozdziera brzegiem
czyjegoś istnienia

nie miałam łez
umarły zdziwionym szeptem
w mosiężnych literach

jest tylko cisza
nie do uwierzenia
jak martwa

że nawet krzyk jej nie rani

pójdę już
i nie powiem bądź zdrów
zapomniałam słowa

13.12.2012.

Gaia

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-12-30 01:47

Komentarz autora:

Strona glówna

< Gaia >

wiersze >

Michal76 | 2013-01-15 11:31 |

Wstrząsnął mną.... dość mocno.

Szymon22 | 2013-01-02 11:02 |

Kocham takie wiersze w których cisże analizować mozna na rózne sposoby. Przepiękny wiersz.

kazap57 | 2012-12-30 20:28 |

masz dobre serca, a łzy nie zawsze spłyna idąc aleja ciszy pośród marmurowych budowli - masz racje - jesli zapomnienie dotyka i samotność nawet krzyk nie boli

ghost_dog | 2012-12-30 19:16 |

Niektóre pożegnania są jak początek umierania...każdego dnia, każdej nocy...

supermassive | 2012-12-30 12:09 |

Bardzo ładne metafory ;)

Gaia | 2012-12-30 11:43 |

Miło że czytacie. Dzięki :)

jaskolka | 2012-12-30 10:49 |

piękny

Conte | 2012-12-30 09:12 |

a jednak.....czy warto tonącemu podawać rękę ?:)

Brak komentarzy