Chór istnienia

myśl w obraz przeistacza
rozśpiewany chór posągów
pośród nieznanych dróg
gdzieś w oddali zawtórował
jeszcze jeden gwiezdny stwór
z wyobraźni rozbieganych nut
jak dyrygent
zamienia czerń w biel
tworząc niesamowity koncert

echo śpiewa wirując w kręgu
rozwścieczone głębią zapomnienia

czas istnienia przegania wskazówki
aby wspomógł

po raz kolejny dyrygent
dał znak batutą.

rozszalały wiatr
przegania chmury
ból i skowyt
jęk i szloch

płacz i zawodzenie duszy
wszystko śpiewa
stojąc przed obliczem
otaczających

08.01.1981.

kazap57

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2013-01-03 20:01

Komentarz autora:

Strona glówna

< kazap57 >

wiersze >

kazap57 | 2013-01-05 15:56 |

Romku i ty także dotykasz moich mysli

roman | 2013-01-05 15:48 |

dla mnie to taka wersja apokalipsy

kazap57 | 2013-01-05 14:24 |

Conte - bardzo bliskie skojarzenia

Conte | 2013-01-05 11:29 |

Piękny ...kojaży mi się z sądem ostatecznym...

kazap57 | 2013-01-04 00:13 |

Szybcia zajrzyj proszę poprawiłem - jak teraz postrzegasz ?

kazap57 | 2013-01-03 23:42 |

dziękuję Szybcia przyjrzę sie jeszcze raz - i poprawię

szybcia | 2013-01-03 22:28 |

:)przyznam ,że musiałam kilka razy przeczytać by się wgryźć w ten chór,warto było.Trochę niezrozumiała jest dla mnie interpunkcja,myślę że powinieneś się temu przyjrzeć raz jeszcze Karolu-pozdrawiam ciepło:)

Brak komentarzy