Nad brzegiem milczenia



Ubieram się w obraz
uśpionych łąk i ciszy wtulonej
w two­je ramiona

nie chcę uciekać

roz­postarłeś je dla mnie
ra­dością swej mocy
jak żagiel do wiatrów nawykły

to­pią się żale
do ust garną spojrzenia

uparcie
zaw­stydzają milczenie

westchnienie
osiada na us­tach jak motyl
łas­kocze czułością

i za­myka mi oczy
już dobrze

gdzieś tam za rzeką płynie czas


22.12.2012.


Gaia

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2013-01-09 19:09
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Gaia > wiersze >
Michal76 | 2013-01-15 10:34 |
Czas podąża drugim brzegiem a rzeka wciąż powraca by milczącym śpiewać.
Gaia | 2013-01-14 18:27 |
komentarze potrafią swym pięknem dotknąć czasem głębiej niż strofy wiersza. Dziękuję Wam że jesteście :)
Conte | 2013-01-09 23:11 |
Nad brzegiem milczenia fale dzwięczą pieśnią która z głebi morza pochodzi i zna najskrytsze zakamarki:) i nawet słońce tam nie dociera bo promienie swe zostawia na rafach tęsknoty
Irmmelin | 2013-01-09 20:06 |
Uwielbiam tą Twoją delikatność, zgadzam się z Romkiem, Twoje klimaty:)
roman | 2013-01-09 19:48 |
A mi się podoba, 5*. Znów Twoje klimaty, pozdrawiam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się