Nie umiem już tak żyć

Nie umiem już tak żyć.
Bezczynnie.
Do czegoś tęsknię.
Tylko do czego?
Stale to samo uczucie.
Czuję się jak nierozwinięty kwiat.
Kwiat, uwięziony w szklarni.
Oglądający kolejne klatki filmu.
Seansu życia.
Choć nigdy nie pojawiam się na premierze.
Tęsknie chyba do przygody.
Może miłości?
Nie wiem..
Jak żyć gdy towarzyszy pustka?
Jak ją zapełnić?
Pytania, pytania, pytania.
Ciągle to samo.
Lustrzane obietnice.
Nie mające sensu.
Brak racjonalności.
Równowagi.
Stanu skupienia.
Co się stało, że taki jestem?
Kto za to odpowiada?
Ciągłe zmiany pory roku duszy.
Ciężko ustać na kruchym lodzie.
Gdzie jesteś JA?
I tu odzywa się ego..

Epik

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2013-01-16 14:52

Komentarz autora:

Strona glówna

< Epik >

< wiersze >

Karcharot | 2013-11-16 23:33 |

"Ciekawy monolog ale brak odpowiedzi jakiegoś wniosku"... Hahaha, niewątpliwie, ale zdaje się, że ciężko znaleźć odpowiedzi na pytania zadawane samemu sobie. A Vanitas może i ma rację... A ja nic nie sądzę, chciałem tylko powiedzieć, że ten wiersz, godziny rozmyślań stojące za nim i tok myślowy, który doprowadził do braku wniosków były całkiem epik

vanitas | 2013-03-24 17:32 |

Ja sądzę że człowiek tęskni za Bogiem. Bez wiary w nieśmiertelność to życie nie ma sensu. I znam tą pustkę egzystencjalną i znam to rozbicie wewnętrzne. I to pragnienie by stać się kwiatem, który rozkwita, a nie pełen lęku trwa zamknięty w swojej pustce

Epik | 2013-01-16 17:56 |

Kakim Dzięki za uwagę. Pozdrawiam.

kakim | 2013-01-16 17:32 |

Ktoś mi kiedyś powiedział że wierszu nie daje się znaków "?" ale nie wiem czy to prawda. Ciekawy monolog ale brak odpowiedzi jakiegoś wniosku.

szmaragd | 2013-01-16 17:03 |

dobry wiersz podoba mi się :)

Brak komentarzy