bezcieleśni

podążam mrokiem
szlakiem duchów
ludzkiego odchodzenia
historii śladami
szukając odpowiedzi
pytań niewypowiedzianych
w sercu skrywanych
słabości chwilami

anioły z kamienia
z twarzami spokojnymi
strażnicy dusz
pod nimi leżących
rękami wskazują bezkresne niebo
niczym wyrocznię
ostateczną w odpowiedzi
w słowach i milczeniu
dla żyjących niepojętych

oni wiedzą
w śnie wiecznym zanurzeni
więc kroczę wśród
mogił zapomnianych
by znaleźć odpowiedzi
we mgle świt skrywającej
i tych co odeszli
lecz są tutaj zarazem

Adamo70