Przychodzę tu na chwilę...

Przychodzę do tego miejsca na chwilę
Wpadam tu by pochłaniać kilka minut z chwili
Wybieram tylko przypadkowość z całości
Kilka minut czyjegoś istnienia
Pochłanianie jest specjalnością empatii
Tylko czy prosiłem się o taką zdolność przenikania
Czucie jest gehenną oddechu
Dodatkowym płucem
Niepotrzebną nogą
Chętnie dokonałbym nawet samodzielnej amputacji
Jestem w poważnej desperacji

Szarość i chropowatość
Krzyk i ból bez odzewu
Tonę w morzu brutalności
Chętnie bym to zrobił
Lecz na moje nieszczęście
Nie można amputować serca
Muszę zasypiać z każdym płaczem nocnego kota
Utykać realizmem

Uczę się zapominać
Uczę się nie widzieć
Od lat zapominam podglądać przez dziurkę od klucza świat
Mimo tego on i tak zawsze mnie odnajdzie
Często w najmniej spodziewanym momencie
Zwłaszcza w te dni kruche
Te dni spokojne
Niespodziewane
Dostaję…
Za każdym razem niezmiennie gdy zapomnę się pilnować…
I zamieniam swoje oczy w kształt rzeczywistości
Myśli i wyobrażenia zderzają się z prawdą
Zatrzymuje się na ulicy
Zbieram
Wciąż zbieram smutek
Bezradnością i ulotnością rąk
Próbując przełknąć na nowo świat…

Szymon22