wyrwij sztylet z serca co nieruchomo tkwi,
co przytrzymał bicie i odciął dopływ krwi,
zimne dłonie, blada twarz, odchodzi świat,
tak ja marznę od naszych wspomnień dat.
wyrwij sztylet z serca póki nieruchomo tkwi,
pospiesz się i przyłóż plaster swoich rąk.
Zanim zamkną się ostatnie bryzy drzwi,
Zanim zamknę oczy i nie będzie więcej mąk.
