XXX

Przeobrażona
w kruchy głaz
tkwiłam na krawędzi
wirujących przestrzeni

oślepił mnie blask
eksplozji zdarzeń
nieznanych
nieuchronnych

uderzenie prądu
splecionego pyłem
szczerbiło krawędzie
mojego monumentu

zaklęta w bezradności
nasłuchiwałam ciszy
emanującej głębokim biciem
prosto z mego wnętrza

rozpadła się
kruszców sztywna powłoka
wraz z niedostrzegalnym
drżeniem paliczków

Xii