Popioły z ocalenia

Oddech,
automatycznie rozproszony.
Zimna biel bezkształtnego ciała.
Oczy,
w przepaści cieni.


Pokaż jeszcze raz.
W kwiatach wiśni,
słodkości tego popłudnia,
płomieni trawiących uparcie ...

Ocal.


Lethien

Średnia ocena: 10
Kategoria: Miłosne Data dodania 2013-02-28 01:06
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Lethien > < wiersze >
Magdis | 2013-03-03 14:58 |
Ja też czuję smutek w Twoim wierszu, taki obezwładniający... Uwielbiam:)
Gaia | 2013-02-28 21:09 |
Zamarłam razem z tym ciałem w oczu przepaściach.. tak niewiele czasem możemy zdziałać wbrew komuś lub czemuś.. Piękno rozdzierającego smutku przepełnia te wersy...
Conte | 2013-02-28 17:34 |
Pięka prośba ...ratunku !jakbym słyszał
ewita | 2013-02-28 09:27 |
wyobraźnia działa...wolę drugą zwrotkę..pięknie i czarodziejsko
Pettrus | 2013-02-28 09:02 |
W kilku słowach tak wiele... i jak.
roman | 2013-02-28 08:39 |
ładna miniatura
WarDestruction | 2013-02-28 02:04 |
Świetnie dobierasz porównania. Oczy w wielu są przepaściach ^ ^
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się