Piaszczyste trofea

Idziesz przez życie w nadziei na więcej,
Wciąż w głowie za mało. Czym wyżej! Czym prędzej!
Pokładasz nadzieje w piaszczystych trofeach,
By prawdziwe szczęście podziwiać w muzeach.

Na drodze znajdujesz wciąż wszystko co złudne,
A to takie proste. Tak przykre! Tak smutne!
Bo gdy już usiądziesz i westchniesz z pragnienia,
Zrozumiesz ze ciągle masz coś do stracenia.

Dziś aby mieć wszystko oznacza żyć strachem,
A to takie puste. Tak marne! Tak błache!
Bo tylko gdy znikną pragnienia i lęki,
Wypuścisz piaszczyste trofea spod ręki.

Więc spróbuj rozłożyć ramiona ochotniej,
By czuć tylko sercem. Czym bardziej! Czym mocniej!
Tak znajdziesz trofeum zaklęte w objęciach,
Największy ze skarbów skrywasz w swych piersiach.

DeDe