Odkupienie

Porzuciłem swoje życie
By podążać za przeznaczeniem
By znaleźć ukryte słońce
Źródło mroku i światłości

Teraz wszechświat jest zamknięty
Niech mój koniec się rozpocznie
Moja dusza jest splamiona
Złem i nikczemnością świata

Ukląkłem do modlitwy
Ogień niebios mnie otacza
Widzę przeznaczoną mi ścieżkę
Nie mogę już dłużej tego unikać

Czarny wschód słońca
Upadek, materialnego boga
Wielkie dzieło zbawienia
Zdobywam odkupienie

Moje powstanie następuje
Odnajduję słońce w księżycu
Zdobyłem rozgrzeszenie
Zdobywam odkupienie

Zjednoczenie w wierze
Wkrótce otworzę nieskończone wrota
Zjednoczenie człowieka i jego boga
Wkrótce ograniczy moje życie zamykając bramę

Teraz żywioły są w spokoju
Rzucam błagalny wzrok na niebo
Moja dusza, srebro i złoto
Zdobyła odkupienie


Sowowaty

Średnia ocena: - Kategoria: Życie Data dodania 2013-03-24 11:45
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Sowowaty > wiersze >
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się